ظرفیت رقیق سازی عامل چهارم از دسته بندی حلالها

عامل چهارم از دسته بندی حلالها از نقطه نظر عملی ظرفیت رقیق سازی میباشد که شرکت کویر شیمی به شرح مختصری از ان در این مقاله پرداخته است.

ظرفیت رقیق سازی:

در عمل غیر حلالها تقریبا همیشه بیشتر از حلالها ی فغال مصرف می شوند. در چنیین مواردی به غیر حلالها رقیق کننده می گویند. غير حاللها علاوه بر اينكه وظيفه فني خود را انجام ميدهند در كاهش قيمت محصولات تاثير مستقيم دارند .

رقیق کننده ها بر ویسکوزیته محلول اثر دارند و دربسیاری موارد،اجزاء جداگانه محلول را بیشتر به رقابت با یکدیگر تشویق می کنند.بنابراین انها در برگیری رزینهای تجاری را تسهیل می کنند.

توجه داشته باشيد كه استفاده زياد رقيق كننده ها باعث رسوب كردن اجزاء محلول مي شوند.

این پدیده ممکن است حتی موقعی که لایه لاک در حال خشک شدن است صورت گیرد. در این رابطه بین اين ظرفیت  واقعی و ظاهری فرق هست، این دو ممکن است بسیار از یکدیگر متفاوت باشند.

ظرفیت رقیق سازی واقعی عبارتست از:

مقدار حداکثر رقیق کننده که می توان بدون ایجاد کدورت در لایه ،موقع خشک شدن ،مصرف کرد،

در حالیکه مقدار لازم تا شروع رسوب عامل پیوند را در محلول ظرفیت رقیق سازی ظاهری می گویند.

هیدروکربنهای الیفاتیک،تولوئن و الکلها ،رقیق کننده های اصلی هستند.

تولوئن این مزیت را دارد که به اسانی رزینها را حل می کند و به لایه های لاک جلای زیادی می بخشد.

خیلی از مواقع بیشتر از اتانل ها استفاده می شوند و بخاطر بوب هیدروکربنها از آنها استفاده نمی شود. الکها رقیق کننده های خیلی خوبی هستند.

با وجود این حقیقت،انها را در بعضی موارد به میزان محدودی به عنوان یک رقیق کننده می توان مصرف کرد،زیرا قدرت جذب اب بالا و قدرت انحلال ضعیفی برای بعضی رزینها دارند.

این مسئله بخصوص درمورد اتانل صادق است.

تقریبا در هر موردی ،ظرفیت رقیق سازی در الکها ازظرفیت هیدروکربنهای الیفاتیکی یا تولوئن است.

با اضافه کردن مقادیر کمی از استرها یا کتنها ،ظرفیت رقیق سازی محلولهای الکی سلوز استر توسط هیدروکربنهای الیفاتیک تقریبا تا سطح ظرفیت استرها و کتنها می تواند افزایش یابد.

قدرت حل کنندگی الکها را می توان با اضاه کردن مقادیر کمی از حلالهای واقعی که نیترات سلوز را می توانند حل کنند،به مقدار وسیعی افزایش داد. به این علت است که الکها را به عنوان حلالهای غیر مستقیم یا پنهانی می شناسند.